Czasami rozwijają się również płaczące krosty

Możesz dużo przycinać gałęzie: ścinaj stare drewno blisko ziemi i skracaj słabe nowe pędy lub gałęzie, które są zbyt długie. Jeśli nie możesz tego zrobić za pomocą sekatorów, możesz użyć piły. 

Wiciokrzew czuje się szczególnie dobrze tam, gdzie jest wilgotny i zacieniony. Roślina zimozielona jest idealna na przykład do wyznaczania granic różnych obszarów w ogrodzie lub do zazieleniania niezbyt atrakcyjnej ściany.

Solidne rośliny

Małe kwiaty: dziesięć łatwych w pielęgnacji roślin do ogrodu Kwiaty i warzywa: rośliny, które lubią "Mroczne istnienie" terminy Atrakcyjne gruboszkowate: rozchodnik – kto pasuje do niezniszczalnego? Białe kwiaty do ogrodu skalnego Mocna roślina: sukulenty wytrzymują nawet upały przy niewielkim pragnieniu. Geranium, fuksja i inne: Rośliny na słoneczne i zacienione balkony Wskazówki dotyczące pielęgnacji roślin domowych i ogrodowych Przykłady i pomysły – rośliny ogrodowe, osłony prywatności, dekoracje ogrodowe

Duża różnorodność: 180 odmian wiciokrzewu

Kiedy wspomina się o wiciokrzewu, to właściwie nie jest prawda. Ponieważ istnieje nie tylko jedna odmiana, ale 180 różnych. Najbardziej znanym jest tak zwany wiecznie zielony wiciokrzew, którego botaniczna nazwa to Lonicera henryi. Do grupy wiciokrzewów należy również znany wiciokrzew. Cechą wspólną wszystkich odmian jest to, że są to wieloletnie rośliny pnące, które są stosunkowo łatwe w pielęgnacji.

Zacienione miejsce

Chociaż dla niektórych roślin nie może być dostatecznie słonecznie, wiciokrzew woli go w cieniu. Idealne jest miejsce w półcieniu. Roślina może być również całkowicie w cieniu. W ramach konserwacji należy upewnić się, że podstawa kufra jest zawsze w cieniu. Upewnij się, że nie ma wody. Gleby bogate w składniki odżywcze są szczególnie dobre dla wiciokrzewu. Jeśli gleba w ogrodzie ma niewiele do zaoferowania pod tym względem, należy ją regularnie nawozić.

Delikatna pielęgnacja wiciokrzewu

Wiciokrzew dobrze rośnie, jeśli wiosną go trochę przycinamy. W przeciwnym razie możesz skoncentrować się na podlewaniu konserwacji. Mogą również służyć jako pomoce wspinaczkowe dla wiciokrzewu. Są one z wdzięcznością przyjmowane przez zakład. Przy okazji: przy pomocy sadzonek można zapewnić rozmnażanie się wiciokrzewu. Aby to zrobić, odetnij miękkie pędy o długości dziesięciu centymetrów.

W Niemczech z reguły zimowanie rododendronów nie stanowi dużego problemu. Wiele gatunków i odmian jest odpornych, ale jest też kilka wyjątków – należy również przestrzegać kilku wskazówek dotyczących roślin w doniczkach.

Przycinanie drzew: wszystko, co musisz wiedzieć na ten temat

Seria zdjęć składająca się z 7 zdjęć

Hibernujące rododendrony: podstawy

Twój rododendron może zimować, szczególnie w łóżku, bez konieczności podawania mu pomocnej dłoni. Jednak kilka wskazówek ułatwi roślinie przetrwanie zimnej pory roku. Przede wszystkim należy sadzić roślinę w odpowiednim miejscu, czyli w zależności od rodzaju i odmiany rododendron potrzebuje mniej lub więcej światła słonecznego.

Powinieneś także zapewnić odpowiednie podłoże roślinne. Jeśli w końcu wystygnie, zwykle nie jest konieczne przykrycie, ale w pierwszym roku stania można przykryć ziemię wokół korzeni chrustem. Tworzy to naturalną warstwę izolacji przed mrozem. Należy również zwrócić uwagę na zaopatrzenie w wodę: ponieważ większość rododendronów jest zimozielonych, tracą one dużo wilgoci przez liście nawet w zimie.

Zima w doniczce

Z drugiej strony, jeśli roślina rośnie w doniczce, musisz uważać, aby rododendron mógł zimować. Nigdy nie umieszczaj rośliny bezpośrednio na zimnych podłogach, używaj nóżek lub arkuszy styropianu. Zawsze uważaj, aby gleba nie przemarzła, ponieważ wpłynie to na korzenie.

Rododendrony: Odmiany rododendronów: Od luteum do Yakushimanum Rododendron: Sadzenie rododendronów: Na co należy uważać: Rozpoznawanie i zwalczanie chorób rododendronów Pielęgnacja ogrodu: Cięcie rododendronów – kiedy i jak? Uwaga na trujące rośliny: tak wiosną chronisz psy i koty

Za pomocą folii bąbelkowej lub juty garnek można izolować na przykład przed niskimi temperaturami. Idealna lokalizacja to również obszar chroniony, np. Bezpośrednio na ścianie domu. Aby rododendron mógł zimować, należy podlewać wystarczająco dużo, nawet gdy roślina jest w doniczce. Ale nie przesadzaj: w każdym przypadku unikaj stojącej wody.

Bluszcz to popularna roślina pnąca. Jest to szczególnie niebezpieczne dla dzieci i zwierząt. Ponieważ roślina zawiera toksyny. Które części bluszczu są trujące? Jak rozpoznajesz zatrucie bluszczem?

Przegląd

Kiedy bluszcz jest trujący? Szczególnie trujące części roślin Co robić w przypadku zatrucia bluszczem Liście mogą powodować podrażnienia skóry Jak toksyczny jest bluszcz dla zwierząt? Bluszcz jest toksyczny również jak roślina doniczkowa

Bluszcz pospolity to jedna z trujących roślin, które mogą być niebezpieczne, zwłaszcza gdy są spożywane w dużych ilościach.https://yourpillstore.com/pl/ketod7/ Ale nawet dotykanie poszczególnych części rośliny nie jest całkowicie bezpieczne. Na przykład liście pnączy mogą powodować wysypkę przy intensywnym kontakcie.

Bluszcz pospolity: kiedy bluszcz jest trujący?

Chociaż wszystkie części popularnej rośliny pnącej zawierają toksyny, jagody dorosłego bluszczu, zwane przez botaników również Hedera helix arborescens, są naprawdę niebezpieczne. Owoce rosną na tzw. Pędach kwiatowych, które bluszcz rozwija się z określonej wysokości. Osiąga się od około 20 lat.

Najbardziej trujące rośliny w Niemczech

Seria zdjęć składająca się z 11 zdjęć

W większości przypadków bardzo młody bluszcz (Hedera helix) wspinający się po elewacjach domów i drzewach lub pokrywający podłogi nie stanowi większego zagrożenia.

Trujące jagody: szczególnie trujące części rośliny

Kwiaty kwitną w kształcie półkul i mają kolor żółto-zielony. Jagody, które z niej wyrastają, są fioletowe lub czarne. Ponieważ trujące jagody zwykle rosną na dużej wysokości, ryzyko, że na przykład dzieci je spróbują, jest stosunkowo niskie. Chyba że wiekowa forma bluszczu pospolitego nie jest sadzona jako sadzonki na ziemi: następnie wyrastają na krzewy, aby jagody mogły rosnąć w ogrodzie w zasięgu ręki.

Jagody zawierają toksyny alfa-hederin i falcarinol. Spożycie jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci, pierwsze objawy zatrucia pojawiają się przy dwóch lub trzech jagodach. Objawy obejmują

uczucie pieczenia w gardle, znacznie przyspieszony puls, problemy żołądkowe i jelitowe, wymioty i biegunka.

W przypadku większych ilości może dojść do wstrząsu, aw najgorszym przypadku do niewydolności oddechowej i zatrzymania. Trujące jagody bluszczu pospolitego mają bardzo gorzki smak. Dlatego jest mało prawdopodobne, że zostanie zjedzonych wiele jagód. Jednak do zatrucia u dzieci wystarczą dwie lub trzy jagody.

Bluszcz: Jagody bluszczu są trujące i pod żadnym pozorem nie należy ich spożywać. (Źródło: Mickis Photo World / Getty Images)

Należy to zrobić w przypadku zatrucia bluszczem

Jeśli jednak wystąpią tak poważne objawy zatrucia, zdecydowanie powinieneś zadzwonić do centrum kontroli zatruć w Twojej okolicy, które specjalizuje się w takich przypadkach i dzięki swojej wiedzy może uratować życie w nagłych wypadkach. Powinieneś także skonsultować się z lekarzem lub szpitalem.

Liście mogą powodować podrażnienia skóry

Ale nie tylko jagody, liście bluszczu pospolitego mogą być również trujące. Przy dotknięciu mogą one powodować zaczerwienienie skóry u zdrowych ludzi. Czasami rozwijają się również płaczące krosty. Ta reakcja skórna jest nieprzyjemna, ale nie zagraża życiu. Generalnie zaleca się noszenie rękawiczek podczas pracy z pnączem w ogrodzie. Szczególnie alergicy powinni uważać, aby nie wejść w kontakt skóry z bluszczem.

Jak toksyczny jest bluszcz dla zwierząt?

Jednak nie tylko u ludzi mogą wystąpić objawy zatrucia podczas kontaktu z bluszczem pospolitym i zjadania go. Zwierzęta, takie jak psy i koty, również powinny być trzymane z dala od rośliny. Ptaki, gryzonie, a nawet konie mogą również zatruć się, a nawet umrzeć z powodu jedzenia bluszczu.

U zwierząt występują objawy zatrucia

Zwiększony puls i podniecenie, skurcze, dyskomfort w żołądku i jelitach oraz wstrząs.

Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast wezwać lekarza weterynarii lub odwiedzić chorego zwierzęcia.

Wskazówki dla pnączy: ciąć i rozmnażać konwalie, tulipany i żonkile bluszczu: rośliny te są trujące dla zwierząt W ogrodzie i przyrodzie: są to najbardziej niebezpieczne rośliny trujące w Niemczech

Bluszcz jest również trujący jako roślina doniczkowa

Bluszcz jest również trujący jako roślina doniczkowa, chociaż nie wytwarza kwiatów, a tym samym jagód. Jednak te odmiany często zawierają mniej toksyn niż bluszcz pospolity. Dlatego należy upewnić się, że zwierzęta i dzieci nie mają kontaktu z częściami roślin bluszczu pokojowego, na przykład bluszczu. Natychmiast usuń również opadłe liście.

Wykorzystane źródła: Badania własnePlantopediaDziennik ogrodniczyBotanikus Dodatkowe źródła Pokaż mniej źródeł

Piramidalny rosnący mini świerk w wiadrze: to świerk karłowaty, znany również jako świerk cukrowy. Przeczytaj tutaj, co powinieneś wiedzieć o kompaktowym rosnącym drzewie iglastym.

Świerk bochenek cukru: przyciąga wzrok pod sosnami ogrodowymi 

Świerkowy kapelusz karłowaty imponuje bardzo gęstym i piramidalnym wzrostem, który w rzeczywistości przypomina kapelusz. Jego zwartość sprawia, że ​​drzewo iglaste doskonale sprawdza się nie tylko jako jodła ogrodowa, ale również jako ozdobne drzewo w wiadrze do dekoracji tarasu czy strefy wejściowej. Świerk karzeł charakteryzuje się bardzo powolnym wzrostem i jako młode drzewko jest często sprzedawany jako mini choinka w jutowym worku w okresie adwentu. Od początkowych 15 do 20 centymetrów drzewa iglaste topią się w dumne drzewo iglaste o wysokości około trzech metrów. Świerk bochenka cukrowego ma wiecznie zielone igły, które początkowo wyglądają na świeżo zielone, ale z czasem ciemnieją.   

Idealna lokalizacja i pielęgnacja karzełka świerkowego 

Świerk chleba cukrowego nie stawia otoczenia szczególnie wysokich wymagań. Zwykle rozwija się na każdej normalnej glebie ogrodowej, która powinna być dostatecznie bogata w próchnicę i składniki odżywcze. Ponadto świerk nie toleruje podlewania, dlatego gleba powinna być przepuszczalna, ale nadal wilgotna. Stanowisko słoneczne lub częściowo zacienione jest idealne dla świerka karłowatego – jednak wiecznie zielone drzewo najlepiej sadzić w jednym miejscu. Świerk chleba cukrowego optymalnie rozwija swój dekoracyjny charakter również jako roślina doniczkowa. Wiosną iglaki należy zaopatrzyć w nawóz w całości lub sosnowy. Drzewo nie musi być przycinane, aby zachować atrakcyjny kształt piramidy. Wręcz przeciwnie: mocno skrócone gałęzie zwykle nie odrastają.

Jeśli chcesz rozkoszować się kojącym, aromatycznym zapachem we własnym ogrodzie, powinieneś posadzić jodłę balsamiczną. Przy maksymalnej wysokości jednego metra Abies balsamea nana jest szczególnie idealna do małych ogrodów.

Abies balsamea nana – pachnąca mini jodła 

Mała jodła balsamiczna lub Abies balsamea nana woli rosnąć na szerokość, a nie na wysokość. Dopiero w podeszłym wieku jodła karłowata osiąga maksymalną wysokość jednego metra. Krzaczasta roślina rośnie stosunkowo wolno. W swoim naturalnym środowisku jodła balsamiczna rośnie do ponad 20 metrów. Natomiast forma uprawna o maksymalnej wysokości jednego metra jest prawie karłem. Właściciele ogrodów mogą spodziewać się krótkich, ciemnozielonych błyszczących igieł. Szczególną cechą igieł nie jest biały pasek, który mają na spodzie, ale szczególnie aromatyczny zapach, który wydzielają. 

Jodła balsamiczna czuje się tutaj jak w domu 

Jeśli kupujesz jodłę balsamiczną, często ma ona zaledwie sześć do ośmiu cali. Aby rosło kolejne 80 centymetrów, należy określić idealne miejsce dla małego drzewa iglastego: pachnąca jodła balsamiczna preferuje miejsce słoneczne lub częściowo zacienione. Gleba powinna być bogata w próchnicę i składniki odżywcze. Ponadto korzenie jodły balsamicznej nigdy nie powinny wysychać – podlewaj wiecznie zielone drzewo, aby gleba była zawsze dobrze nawilżona. Ze względu na swoje małe rozmiary Abies balsamea nana sprawdza się szczególnie dobrze na małych obszarach, takich jak ogródek. 

Odporne drzewo iglaste 

Pochodząca z północno-wschodniej Ameryki Północnej Abies balsamea nana jest stosunkowo niewrażliwa na mróz i zimno. Drzewo przetrwa jałowe miesiące zimowe bez uszkodzenia i bez konieczności podejmowania specjalnych środków ostrożności. Wręcz przeciwnie: kiedy zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, możesz nawet umieścić małą jodełkę w swoim ogrodzie adwentową dekorację – na przykład zawieszając łańcuch świateł lub kilka kulek na gałęziach. 

Wniesienie odrobiny Dalekiego Wschodu do własnego ogrodu – cedr himalajski, zwany także Cedrus deodara, jest do tego po prostu idealny. Dzięki niebieskawej połyskującej igłowej sukni ten rodzaj sosny przyciąga wzrok.

Cedrus deodara: królowa drzew iglastych wśród sosny 

Cedr himalajski o długości do pięciu centymetrów ma najdłuższe igły w rodzinie sosnowej. U młodych drzew elastyczne igły mają często efektowny niebiesko-zielony kolor. Jednak gdy Cedrus deodara się starzeje, igły stają się coraz ciemniejsze. Szyszki drzewa iglastego mają kształt jaja i stoją pionowo na gałęziach. Osiągają rozmiar do dziesięciu centymetrów. Samo drzewo rośnie w oryginalnych warunkach do wysokich wysokości do 35 metrów. W przydomowym ogrodzie cedr himalajski może osiągnąć wysokość do 15 metrów przy dobrej pielęgnacji. Wiecznie zielone drzewa są dostępne w rozmiarach mniejszych niż jeden metr. W pierwszych latach drzewo rośnie szeroko w stożku.

Cedr himalajski: Wrażliwy na mróz egzot z wysokich gór 

Cedr himalajski pochodzi z zachodniego Nepalu po wschodni Afganistan. Tam rośnie na wysokości co najmniej 1200 metrów. Okoliczności te sprawiają, że drzewo iglaste jest mało wymagającą rośliną w swoim bezpośrednim otoczeniu: Cedrus deodara jest używany do miejsc suchych i ubogich w składniki odżywcze. Jeśli jednak cedr himalajski ma zadomowić się w europejskim ogrodzie, należy wziąć pod uwagę kilka ważnych rzeczy: Chociaż cedr himalajski powinien być twardy ze względu na swoje pochodzenie, nie radzi sobie dobrze z miejscowymi mrozami.